girls who lunch

Op dit moment probeer ik suiker zoveel mogelijk uit mijn menu te bannen om meer energie te krijgen. De uitdaging zit niet in minder snoepen; dat is in mijn geval gewoon een kwestie van het niet in huis hebben. Maar alle verborgen suikers in brood, beleg en in potjes of pakjes, dat is een stuk lastiger te vermijden. Toen ik dit weekend besloot om radicaal suiker uit mijn dieet te schrappen ben ik meteen bonen gaan weken en koken.

Waarom bonen? Normaliter neem ik een broodtrommel vol met boterhammen mee naar mijn werk bij wijze van lunch en tussendoortje. Jam, hagelslag, appelstroop, ik heb het allemaal in mijn bureaula, maar ik eet vers brood net zo gemakkelijk zonder beleg. Brood helpt me echter maar kort aan een verzadigd gevoel. Het komt regelmatig voor dat ik om een uurtje of 11 al door al mijn brood van de dag heen ben. En dan begint het snaaien. Om het nu eens geheel anders aan te pakken besloot ik lunches mee te gaan nemen die hoofdzakelijk proteïnen bevatten. En dan kom je al snel op bonen.

En zo komt het dat ik al drie dagen bonenlunches meeneem. De ene keer zijn het zwarte bonen met een restje zelfgemaakte salsa. De andere keer is het een puree van kikkererwten op z'n Marokkaans. En vandaag (mijn parttimedag, dus iets meer tijd om het voor te bereiden) heb ik limabonen met tomaatjes, geroosterde champignons en een schepje pesto.

Ik mis mijn boterhammen, maar ik moet erkennen: bonen zijn ook koud en met de nodige lekkere toevoegingen een prima lunch. En, niet onbelangrijk, als ik om 12 uur lunch kan ik er de rest van de dag zonder snoepbuien of algemene trek op vooruit.