pompoenboter

Het is weer pompoenentijd! Mijn eigen oogst is helaas mislukt (twee heel zielige, kleine exemplaren die ook nog een beetje snotterig zijn), maar de pompoenen liggen bij de biologische supermarkt hoog opgestapeld. Ik vind pompoen altijd een feestelijk begin van de herfst, dus ik heb meteen wat mooie exemplaren meegenomen.

De jongen achter de kassa gaf me de geweldige tip dat biologische pompoenen helemaal niet geschild hoeven te worden. Sterker nog: door wel te schilen ontdoe je de pompoen van een heel aantal van zijn gezondste voedingsstoffen. Misschien voor iedereen een open deur, maar ik sta altijd ontzettend te zwoegen om de pompoen van schil, draden en pitten te ontdoen alvorens deze te verwerken. Ik was dus erg blij met het advies. Dit keer ging de voorbereiding dan ook heel anders dan normaal: ik borstelde de orangje schil af onder de kraan zodat de pompoen mooi schoon werd. Daarna sneed ik de steel en de onderkant eraf en de rest ging in grove stukken. Door rondom de pompoen van buiten naar binnen toe te werken houd je op het laatst alleen het dradige stuk met pitten over.

Een deel van de stukken ging direct de oven in om een half uurtje te roosteren voor in mijn favoriete herfstige risottorecept. De rest verdween in een grote pan kokend water waar het in twintig minuutjes mooi zacht werd gekookt. Even met de staafmixer er doorheen et voilá: pompoenpuree. Maar dat was niet mijn einddoel. Op een Amerikaanse site had ik eerder deze week een recept gezien voor pompoenboter en alleen het woord al smaakt lekker. Pompoenboter....hmmmmmm.....

Laat ik beginnen bij het eind: zo ziet pompoenboter eruit.

Nodig:

3,5 cups pompoen (in mijn geval: de puree van 1 grote pompoen)
3/4 cup appelmoes of appelsap
1 1/2 theelepel gemberpoeder
1/2 theelepel nootmuskaat
1/2 theelepel kruidnagel (verpulverd in de vijzel)
1 eetlepel kaneel
1 cup (naar smaak) bruine suiker, oerzoet, agavesiroop of ander zoetmiddel
1 scheut citroensap

Bereiding:
Meng de ingrediënten, behalve het citroensap, in een grote pan en breng het aan de kook. Zet, zodra het kookt, het vuur laag en laat het geheel wat sudderen tot het een dikke, boterachtige pasta wordt. Roer het citroensap er doorheen en laat het geheel afkoelen. Schep het daarna over in een tupperware bak, in weckpotjes of in andere schone, lege glazen potten.

Pompoenboter is een heerlijke, herfstige, fluwelige lekkernij. Zalig bij ijs, yoghurt, als ingrediënt voor muffins of pompoentaart en er zijn ongetwijfeld nog heel veel andere mogelijkheden. En een leuk potje met zelfgemaakte pompoenboter is trouwens ook een erg leuk kadootje om weg te geven.

Eet smakelijk!

girls who lunch

Op dit moment probeer ik suiker zoveel mogelijk uit mijn menu te bannen om meer energie te krijgen. De uitdaging zit niet in minder snoepen; dat is in mijn geval gewoon een kwestie van het niet in huis hebben. Maar alle verborgen suikers in brood, beleg en in potjes of pakjes, dat is een stuk lastiger te vermijden. Toen ik dit weekend besloot om radicaal suiker uit mijn dieet te schrappen ben ik meteen bonen gaan weken en koken.

Waarom bonen? Normaliter neem ik een broodtrommel vol met boterhammen mee naar mijn werk bij wijze van lunch en tussendoortje. Jam, hagelslag, appelstroop, ik heb het allemaal in mijn bureaula, maar ik eet vers brood net zo gemakkelijk zonder beleg. Brood helpt me echter maar kort aan een verzadigd gevoel. Het komt regelmatig voor dat ik om een uurtje of 11 al door al mijn brood van de dag heen ben. En dan begint het snaaien. Om het nu eens geheel anders aan te pakken besloot ik lunches mee te gaan nemen die hoofdzakelijk proteïnen bevatten. En dan kom je al snel op bonen.

En zo komt het dat ik al drie dagen bonenlunches meeneem. De ene keer zijn het zwarte bonen met een restje zelfgemaakte salsa. De andere keer is het een puree van kikkererwten op z'n Marokkaans. En vandaag (mijn parttimedag, dus iets meer tijd om het voor te bereiden) heb ik limabonen met tomaatjes, geroosterde champignons en een schepje pesto.

Ik mis mijn boterhammen, maar ik moet erkennen: bonen zijn ook koud en met de nodige lekkere toevoegingen een prima lunch. En, niet onbelangrijk, als ik om 12 uur lunch kan ik er de rest van de dag zonder snoepbuien of algemene trek op vooruit.

tomatenpesto

Soms zijn er recepten waar je op slag verliefd op wordt. Pesto is sowieso al één van mijn favorieten, maar deze variant (in mijn geval met oranje tomaten uit eigen tuin) is hemels! Er is één nadeel: je kunt niet meer ophouden met eten.

Nodig:

9 forse tomaten
1/2 cup geroosterde amandelen
2 flinke tenen knoflook
1 cup met basilicumblaadjes (een beetje aangestampt, in mijn geval was het 't  hele plantje)
1/4 cup olijfolie (en wat extra's voor de geroosterde tomaatjes)
zeezout en vers gemalen zwarte peper
optioneel: 2 eetlepels edelgistvlokken
gekookte pasta naar keuze

Bereiding:

1. Snijd de tomaten doormidden en besprenkel ze met wat olijfolie, peper en zout. Rooster ze vervolgens een uurtje op een relatief lage temperatuur in de oven (160 graden werkte goed)
2. Rooster de laatste 10 minuutjes de amandelen mee. Doe vervolgens 3/4 van de amandelen in de foodprocessor en maal ze kort, zodat ze vrij grof blijven. Zet ze daarna even apart
3. Doe de knoflook met de basilicum in de foodprocessor en hak het fijn
4. Voeg de olie toe, eventueel de edelgistvlokken en ongeveer 1 1/2 cup van de geroosterde tomaatjes (inderdaad, je houdt dan wat over). Mix het tot het fijn is. Voeg dan de gemalen amandelen bij en meng deze er goed doorheen. Voeg naar smaak nog wat zout en peper toe
5. Giet de gewense hoeveelheid pesto over de gekookte pasta en meng het goed door elkaar. Hak de resterende amandelen en voeg deze met de resterende geroosterde tomaatjes toe aan de pasta. Garneer, als je nog iets over hebt, met basilicumblaadjes.

En probeer je te beheersen om niet de foodprocessor uit te likken!